Rozdział 90

No hej, Wam.! :)
Rany, ale długo mnie nie było ... -,-
Ale nie moja wina, że wenę straciłam :(
Już nie wiem, jak rozdziały zaczynać ... -,- Porażka stulecia!
Ale mniejsza o to, nie będę się nad sobą użalać. Muszę być silna! ^,^
Zacznijmy od tego, że jak widzicie jest już rozdział 90! O.O
Sama się sobie dziwię, że nie zauważyłam, jak to szybko zleciało. Planuję rozłożyć to tak, żeby setna notka była w rocznicę założenia bloga ^^
Dobra, więc po moim dość długim wstępie, zapraszam na rozdział, za który mnie chyba nie zabijecie ^^'


~*~


Obudził mnie dźwięk dzwonka do drzwi. Niezadowolona spojrzałam na zegarek. Wskazywał pierwszą. Z wielkim ociąganiem zeszłam na dół, aby otworzyć.
- Skarbie, wy jeszcze śpicie? - zaśmiała się mama, a ja wpuściłam ich do środka. Fox od razu poleciał sprawdzić, czy wszystkie jesteśmy w domu, a potem walnął się na kanapie w salonie.
- Zaraz obudzę... dziewczyny... - ziewnęłam.
- Nie budź ich, niech śpią - zaśmiał się tata.
- Rany, ale się nie wyspałam - Jen przeciągnęła się na schodach. Zaraz za nią pojawiły się Monic i Christine. Razem z moimi rodzicami zjadłyśmy śniadanie, właściwie to już obiad. Siedzieli u nas do trzeciej, a my walnęłyśmy się przed telewizorem.
- Ej, może pójdziemy...? - wypowiedź Monic przerwał dzwonek do drzwi. Christine poszła otworzyć. Po chwili wróciła w towarzystwie Joe i Vivienne.
- Rany, ale ja was dawno nie widziałam! - Jen rzuciła im się na szyje. - Co wy tu robicie?
Mi i dziewczynom zrobiło się trochę głupio, więc się nie odzywałyśmy.
- Przyszliśmy was porwać na miasto, ale widzę, że dopiero wstałyście - zaśmiała się Blake.
- Nieźle wczoraj zabalowałyście - wyszczerzył się Parker.
- Zaraz, skąd wiesz, że byłyśmy na imprezie? - zaciekawiłam się.
- Cała prasa o tym trąbi - wyjaśnił, podając mi gazetę, którą cały czas trzymał. Na okładce było nasze zdjęcie. Szybko otworzyłam stronę, na której był artykuł i zaczęłam czytać.
- Dziewczyny szaleją pod nieobecność chłopaków. Wczoraj wybrały się na imprezę do jednego z klubów. Oczywiście nie obyłoby się bez alkoholu... Jednak nie martwcie się. Dziewczęta nie wypiły dużo, bo ledwie dwa drinki. W przeciwieństwie do innych one nie potrzebują piwa, czy wódki, aby dobrze się bawić, co można zobaczyć na zdjęciach zamieszczonych pod artykułem. Nie chcemy nikogo obrażać, ani pogrążać, ale te laski w pełni zasługują na to, aby brać od nich lekcje z imprezowania - westchnęłam ciężko i odłożyłam czasopismo na stolik.
- No i fajnie! - wyszczerzyła się Jen.
- To może pójdziemy na zakupy? - zaproponowała Mo. - Tak wszyscy razem.
- Mi pasuje - uśmiechnęłam się. - Christine? - spojrzałam na blondynkę.
- No możemy iść - dodała.
- Dajcie nam chwilę, okay? - odezwała się Jen i wszystkie pobiegłyśmy na górę. Wzięłam prysznic i szybko się przebrałam, po czym zeszłam na dół. Joe wyszedł, bo musiał załatwić jakąś ważną sprawę, czy coś.
- Ja już! - na dół zbiegła Jennifer, a zaraz za nią Monic i Christine.
- To co, gotowe? - wyszczerzyła się Vivienne.
- Zawsze i wszędzie o każdej porze! - zakomunikowała Mo.
- Rany, a ta znowu się nakręciła - westchnęłam zrezygnowana.
- Teraz sama idziesz do tego sklepu! - oburzyła się Jen, a ja i Chrisie parsknęłyśmy śmiechem. Co się dziwić? Ostatnio Monic zaciągnęła ją do sklepu z bielizną. Ale był ubaw!
- Okay, chodźmy zanim się pozabijacie - zaśmiała się Blake i wyciągnęła nas z domu.
      Od razu skierowałyśmy się do nowo otwartego centrum handlowego. Bawiłyśmy się świetnie. Na szczęście wzięłam aparat i mogłyśmy uwiecznić te wygłupy. Boże, ludzie sobie pomyślą, że z wariatkowa uciekłyśmy! Fox tylko na nas zdziwiony patrzył, no bo w końcu nie codziennie widzi kogoś tak szurniętego, jak my. No chyba, że chłopcy, ale aktualnie ich tu nie ma...
- Ej, chodźmy tutaj! - Vivienne wciągnęła nas do jakiegoś sklepu, gdzie, jak się okazało, sprzedawali sukienki każdego rodzaju. Od wieczorowych po te zwykłe.
- Rany, ale śliczna! - zachwyciła się Mo i gdzieś poleciała. Chrisie też zniknęła.
- Sukienki? No proszę was! - jęknęła Jen, co mnie zdziwiło, bo od zawsze lubiła chodzić w sukienkach.
- A od kiedy ty za kieckami nie przepadasz, co? - wzięłam Fox'a na ręce. Bądź co bądź, ja nigdy sukienek nie lubiłam.
- A znudziły mi się - wzruszyła obojętnie ramionami. - Dziewczyny, my idziemy! - ogłosiła, a ludzie w sklepie się na nią spojrzeli.
- Jennifer... - pokręciłam z niedowierzaniem głową.
- No co? - zaśmiała się i wyciągnęła mnie do galerii. Usiadłyśmy w jakiejś kawiarni i zamówiłyśmy sobie kawę i lody.
- Dobra, co jest? - zapytałam w końcu, gdy Fox usnął mi na kolanach, a Jen grzebała łyżeczką w swoim deserze.
- Nic, a co ma być? - zdziwiła się.
- Dziwnie się zachowujesz. Wszystko w porządku? - zmartwiłam się.
- Tak, a czemu pytasz? - dodała.
- Po prostu odkąd chodzisz do psychologa, bardzo się zmieniłaś - mruknęłam, popijając kawę.
- Zmieniłam? - nawet na mnie nie spojrzała.
- Tak, ciągle cię w domu nie ma. Bez przerwy jesteś zajęta. Nawet Logan nam się ostatnio skarżył, że się do niego nie odzywasz - dodałam. Nic nie powiedziała, tylko wzięła telefon do ręki i gdzieś zadzwoniła.
- Hej, Logan. Co tam? - uśmiechnęła się kpiarsko i wstała od stolika, odchodząc kawałek. Opadłam zrezygnowana na krzesło i podparłam się ręką. Miałam ochotę się popłakać. Z przyzwyczajenia zadzwoniłam do Jamesa. Nie liczyłam, że odbierze, bo nadal jest na mnie obrażony...
- Halo? - usłyszałam jego zaspany głos.
- James, już nie mam siły - jęknęłam z żalem i łzami w oczach.
- Jessica? Słońce, co się stało? - zmartwił się.
- Tęsknię za tobą, Jennifer dziwnie się zachowuje, a Monic flirtuje z jakimś kolesiem. Ja już nie wiem, co mam robić - łzy mi po policzkach spłynęły.
- Kochanie, nie płacz. Będzie dobrze. Zawsze jakoś sobie radziłaś z problemami - chyba się uśmiechnął.
- Ale one nie były takie, jak te - mruknęłam. - Carlos się załamie, jak dowie się o Mo.
- Carlos sobie poradzi - westchnął. - Porozmawiaj z dziewczynami. Może to coś da.
- Rada roku, naprawdę - mruknęłam niezadowolona.
- Ciesz się w ogóle, że z tobą rozmawiam, bo jesteśmy po koncercie i odsypiam - dodał rozbawiony.
- Dobra, już nic nie mówię. Spróbuję się z nimi dogadać, ale jak mnie ochrzanią to będzie na ciebie - zaśmiałam się cicho.
- Tak, tak, a teraz, słońce, dobranoc - zaśmiał się i przesłał mi buziaka przez telefon, po czym się rozłączył. Uśmiechnęłam się tylko i ogarnęłam. Po chwili Jennifer wróciła.
- Zadowolona? - westchnęła, siadając. - Pokłóciłam się z Loganem.
- I ty sugerujesz, że to moja wina? - zdziwiłam się.
- Nie, ale mogłaś mnie nie namawiać - zaśmiała się.
- Małpa... - mruknęłam. - O co się pokłóciliście?
- A ja wiem? - wzruszyła ramionami. - On krzyczał, a ja słuchałam.
- Serio? - oczy miałam jak dwa spodki.
- No tak, a niby czemu miałabym się tym przejąć? - spojrzała na mnie dziwnie i napiła się kawy.
- Jen, czy ty przypadkiem nie przestajesz kochać Logana? - spytałam podejrzliwie.
- Co? - zdziwiła się, a potem zaczęła śmiać. Nic z tego nie rozumiałam. No bo w końcu Jennifer nie zachowuje się tak bez powodu. Odpuściłam sobie dalsze dochodzenie. Zresztą i tak nic by mi nie powiedziała, a wolałam nie ryzykować i zaczynać kłótni. Zwłaszcza, że jest po rozmowie z Loganem. Wcale się nie zdziwię, jak się rozstaną... Cicho, bo wykrakasz, Jessica!
     Dopiłam kawę i zjadłam lody, po czym zapłaciłam i razem z Jennifer opuściłam kawiarnię. Po jakiejś godzinie znalazłyśmy dziewczyny, które siedziały sobie na fontannie i wcinały hot-dogi.
- Jak możecie to jeść? - Jen odwróciła głowę.
- O co ci chodzi? - zdziwiła się Mo, przełykając.
- Przecież to tłuszcz i nic więcej. Będziecie grube - moja BFF założyła ręce na piersi.
- Przeżyję... - Chrisie wzruszyła ramionami i wgryzła się w swoją bułę.
- Rany, ale z was żarłoki! - zaśmiałam się, widząc, jak ketchup spływa po brodzie Mo. Wytarła się, a po chwili wszystkie były najedzone.
- To, gdzie teraz? - odezwała się Vivienne.
- Do domu! - powiedziałam razem z Jennifer, na co Fox tylko zaszczekał.
- Jak chcecie to wracajcie, a my idziemy dalej! - wyszczerzyła się Mo i pociągnęła obie blondynki w nieznanym kierunku. Zdziwione odprowadziłyśmy je wzrokiem.
- Boże, z kim my mieszkamy? - Jen udała załamaną, na co tylko się zaśmiałam.
- Wracajmy, bo mi zaraz nogi odpadną! - jęknęłam. Przytaknęła tylko, po czym opuściłyśmy centrum i skierowałyśmy się do domu. Od razu poszłyśmy na górę, żeby wszystko pochować, po czym walnęłyśmy się przed... książkami.

~*~


Przepraszam, że taki... zły? o.O
Kompletnie nie miałam na niego pomysłu ... -,-
Teraz w dodatku ferie mi się skończyły :/
No nic, widzimy się niedługo! Chyba...