Rozdział 49

Kochane moje :** Na początek chciałabym Wam bardzo podziękować. Cieszę się, że ostatni rozdział się podobał ^^ :D Nie powiem, sama się śmiałam jak to pisałam :)

Druga sprawa. Podobno 1D mają mieć serial na Nickelodeon, a BTR mają wywalić :( Nie wiadomo nawet, czy będą mieli prawa do nazwy zespołu i piosenek. Ja osobiście w to nie wierzę, ale nic nie wiadomo jak się sprawy potoczą. Jeśli jednak to prawda i Big Time Rush się rozpadnie, to ja się załamię ;( Dlatego apeluję do Was RUSHERZY i proszę o to, aby bez względu na to, czy chłopcy będą razem, jako zespół, czy osobno, MY RUSHERZY zawsze będziemy z nimi. Bez względu na to, jak się sprawy potoczą!

Dobra, bez większego przynudzania, zapraszam na rozdział 50!

~*~

- James, no nie powtarzaj tyle, bo zapomnisz - powiedziałam już po raz setny, gdy mój chłopak bez ustanku powtarzał słowa nowej piosenki. Siedzieliśmy w samolocie do stolicy. Jutro chłopcy mieli wystąpić przed samym prezydentem. Nic dziwnego, że się denerwowali.

- Nie zapomnę - uśmiechnął się.

- Nie bądź taki pewien - zgasiłam jego zapał.

- Oj, skarbie. Dramatyzujesz - westchnął, chowając tekst do plecaka.

- Nie, James. Nie dramatyzuję. Ale skoro ty uważasz, że tak, to masz problem - odwróciłam się do okna.

- Jessica, no nie gniewaj się na mnie - położył mi rękę na ramieniu. Spojrzałam na niego.

- Przepraszam, chyba masz rację. Lekko przesadzam - westchnęłam.

- My też się denerwujemy, ale bez przesady - uśmiechnął się lekko, gładząc dłonią mój policzek.

- Obiecuję, że już nie będę - oparłam swoje czoło o jego.

- No ja myślę - uśmiechnął się i delikatnie mnie pocałował. Przytuliłam się do jego ramienia i momentalnie zasnęłam.

- Proszę zapiąć pasy, za chwilę lądujemy - usłyszałam, jak przez mgłę. Powoli otworzyłam oczy i się rozejrzałam. James spał, a głowę opierał o mnie.

- James, wstawaj - szturchnęłam go. Obudził się niemalże natychmiast.

          Chłopcy przygotowywali się do występu, a my siedziałyśmy na widowni. Miałyśmy bardzo dobre miejsca, bo obok samego prezydenta! Oczywiście podziękowałyśmy za zaproszenie. A on podziękował za przybycie. No normalnie odleciałam! Sam prezydent mi dziękował! Szybko jednak się uspokoiłam i wróciłam do naszej nudnej i szarej rzeczywistości. Nie minęło dużo czasu, a chłopcy stali na scenie i śpiewali City is Ours. Potem wykonali swoje największe hity. Wszyscy byli zachwyceni, a zwłaszcza córka prezydenta. Po imprezie wszyscy wróciliśmy do hotelu.

- Więc jak? Idziemy na miasto? - spytał Carlos w windzie.

- O tej godzinie? - zdziwiła się Mo.

- Chce ci się jeszcze? - jęknął Kendall.

- Noc jeszcze młoda - uśmiechnął się Pena.

- Wieczny optymista - skwitował Logan, a my się zaśmialiśmy.

- Ja idę spać. Jestem zmęczony - James założył ręce za głowę.

- Popieram. Jestem padnięta - ziewnęła Jen, a Loggy objął ją od tyłu.

- To ja zostaję z tobą w pokoju - mruknął jej do ucha, a my się zaśmialiśmy.

- Kendall, na ciebie mogę liczyć? - Carlito zwrócił się do blondyna.

- Wybacz, stary, ale o niczym innym nie marzę, jak o łóżku - uśmiechnął się Kend.

- Zdrajcy - skwitował Latynos wielce obrażony.

- Nie nasza wina, że ucierpi na tym twoje ego - zaśmiał się James, za co dostał łokciem w brzuch. - No co?

- Przynajmniej Monic mnie nie zostawi - Carlos objął ją ramieniem.

- Marzysz, skarbie - uśmiechnęła się, dotykając ręką jego policzka. Po chwili winda się zatrzymała i każdy poszedł do swojego pokoju. Oczywiście James od razu władował się do łazienki, więc musiałam poczekać, aż łaskawie wyjdzie. Nie minęło pięć minut, a był w pokoju i wycierał głowę ręcznikiem.

- Serio jesteś zmęczony, skoro tak szybko się wykąpałeś - powiedziałam lekko zdziwiona.

- Jak cholera - mruknął, rzucając ręcznik na łóżko. Nie męczyłam go więcej i poszłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i umyłam włosy. Kiedy już się nasmarowałam balsamem, założyłam na siebie spodenki, które ledwo przykrywały tyłek i biustonosz.

- Cholera, nie wzięłam bluzki! - mruknęłam pod nosem i wróciłam do pokoju, w którym panowały egipskie ciemności. Poczułam na swojej szyi ciepły oddech Jamesa.

- Podobno jesteś zmęczony - uśmiechnęłam się, gdy zaczął jeździć opuszkami palców po moim brzuchu.

- Bo jestem - szepnął, całując mnie po szyi.

- Właśnie widzę - mruknęłam, gdy jego dłonie znalazły się blisko moich piersi. Delikatnie odwrócił mnie w swoją stronę i pocałował. Nie sądziłam, że tak mi tego brakowało. Boże, jak ja kocham tego wariata, pomyślałam. Nawet nie zauważyłam, kiedy znaleźliśmy się na łóżku. James obdarowywał pocałunkami moją szyję i dekolt. Szybko pozbył się mojego biustonosza i ręką sięgał do moich spodenek.

- James... - szepnęłam.

- Co się stało? - spojrzał na mnie zdziwiony.

- Kocham cię. Kocham cię najbardziej na świecie - ujęłam dłońmi jego twarz.

- Ja też cię kocham i nigdy o tym nie zapominaj - mruknął i mnie pocałował. Już po chwili tworzyliśmy jedność.
- Obiecaj, że zawsze będziemy razem - szepnęłam, przytulając się do nagiego torsu szatyna.

- Nie ma innej opcji - mruknął w moje włosy. Po chwili zasnęłam.